Fakty i mity na temat instrukcji obsługi kominka

1. Wlot powietrza znajduje się od strony zachodniej. „Żeby wiało”. Ten mit stworzył Murator, a do dziś jest on powtarzany przez wielu potentatów, takich jak ten, który produkuje wkładki norweskie. Choć wstyd się przyznać, taki przesąd wciąż funkcjonuje tak samo dobrze jak prawdziwość różnych artykułów poradnikowych w różnych czasopismach. Nie ma znaczenia, z której strony następuje wlot, bo jest to wlot, a nie „libella”. Ciąg kominowy jest inicjowany przez ruch powietrza. Ciąg kominowy jest zjawiskiem stałym, gdy się pali. Rozpalanie odbywa się bez użycia przewodu świeżego powietrza. Dzieje się tak, ponieważ drzwiczki kominkowe są albo otwarte albo zamknięte (polecam).

2. O problemach z rozpalaniem mówiłem już w punkcie 1. Chciałbym dodać, że kanały doprowadzające powietrze nie mogą być powodem tych problemów. Powietrze dostaje się do drzwiczek wkładu kominkowego z trzech kierunków: od góry, z boku lub skośnie. Powietrze jest potrzebne do rozpalenia ognia i palenia się przez pierwsze kilka minut. Producenci, którzy znają swój produkt, zaznaczają to w swoich instrukcjach. Nie jest też dobrym pomysłem wykonywanie kanałów o ogromnej średnicy (fi 200-250mm). Ponieważ wkład nie przepuści więcej przez fabryczne wloty i króćce, jest bezużyteczny. Średnica wkładu to 110-150 mm. Dla mniejszych wkładów 110, dla większych 150.

Czytaj również: Dlaczego warto pomyśleć o zakupie piecyka na pellet?

Dobrym pomysłem jest otwieranie okien na czas naświetlania. Zapobiega to pozbawieniu powietrza z powodu podciśnienia lub braku tlenu. Problemy mogą się jednak pojawić w końcowych fazach spalania, jeśli przewód jest zatkany lub zbyt długi z wieloma zakrętami.

3. Nie polecam pobierania powietrza do spalania z pomieszczeń, których nie zamierzasz schładzać. Owszem, nieocieplone, przewiewne poddasze. Jeśli jednak pomieszczenia te są krytyczne w bilansie cieplnym budynku, to mogą się wychłodzić, a nawet zamarznąć podczas siarczystych mrozów. Zamarznięte rury wodociągowe i popękane słoje zaprawy mogą być częstym zjawiskiem. Wynika to z dużej ilości powietrza, które pobiera wkład kominkowy. Najlepiej jest wyprowadzić rurę wentylacyjną na zewnątrz budynku. Jeżeli prowadzisz ją poziomo, upewnij się, że jest ona lekko nachylona w kierunku wlotu powietrza. Woda, która nie jest w stanie przedostać się do przewodu nie będzie zalegać w pobliżu kominka, do którego dostęp może być utrudniony.